Nieuwjaarswens
U. Ja, U. Kijkt u eens om u heen. Kijk eens naar uw meubels. Uw computer. Uw foto’s die aan muren hangen of op kastjes staan. Kijk eens naar het behang. Dat behang waarvan u al tijden denkt dat het eens vervangen moet worden. Of de planten voor het raam, naast die twee synchroon opgestelde lampjes. Lampjes die uw partner kocht, omdat ze zo mooi staan in de vensterbank. Kijk eens naar de eettafel. Die tafel die best groot is maar toch altijd weer te klein omdat de kinderen er teveel op laten liggen. Kranten, los spul, allerlei zooi die elke keer vlak voor het eten weer opzij geschoven wordt. Morgen ruimen we het wel op.
Kijk eens naar uw keuken. Al een paar jaar oud. Van de Ikea. Met van die handige apothekerskasten erin en handige verdeelbakjes in de laden. Die ook vol raken, net als toen we nog geen verdeelbakje hadden. De gootsteen. Waar altijd iemand anders borden in leeggooit waardoor verstopping dreigt. Het extra ingelegde dingetje waarvan niemand de naam kent ten spijt. Kijk eens naar de overvolle kastjes. Dezelfde glazen die altijd achterin staan. Dezelfde kopjes die nooit op tafel komen. Net als het goede servies, dat alleen op feestdagen uit de kast komt. En kijk eens naar uw slaapkamer. Dat bed met die matrassen die aan vervanging toe zijn maar och, ze liggen toch nog zo lekker en je weet niet wat je weer krijgt ook al mag je tegenwoordig matrassen 90 dagen op proef hebben het is zo’n gedoe als ze toch weer terug moeten en dan kun je weer helemaal van voren af aan beginnen. Poeh. De nachtkastjes. Bij uw partner altijd te vol. En ook al staat het niet in de weg, het is wel ergerlijk. Kijk eens naar uw kledingkast. Met die trui die zo fijn zit maar die hopeloos uit de mode is. Ach, u draagt hem alleen thuis toch? De kamers van de kinderen. U heeft het allang opgegeven. Die worden nooit meer netjes. En ziet u uw badkamer? Die vorig jaar vernieuwd is en waarvan de buren jaloers zeiden dat ze ook wel zo’n mooie douche met 7 soorten stralen wilden? En die hippe toiletbril die zo langzaam naar beneden zakt. Nooit meer die harde knal, handig toch? Dan wil je als man best de bril weer omlaag doen. Kijk eens naar de zolder. Met al die dozen, deels nog onuitgepakt na de laatste verhuizing. Ergens staat ook die doos met speelgoed uit uw kindertijd. Bedoeld voor kleinkinderen die hopelijk ooit komen. Om dan stiekem zelf weer mee te spelen. En zie die doos met studiespullen eens staan. U gaat er nooit meer in kijken, maar weg doen…het staat niet in de weg. Vindt u althans. Kijk nog eens even naar uw tuin. Oké, een beetje mistroostig nu, met die kale bomen en die rest rottende bladeren die bijeen gewaaid in een hoek van het terras liggen. Was wel een goede koop, die lounge set. Daar gaat u komende zomer weer flink van genieten.
Kijkt u nog maar eens goed. Naar al die spullen, die kamers waarin geleefd wordt, gelachen wordt, gehuild wordt. Waar liefde gevoeld wordt, maar ook boosheid. Waar soms weemoed toeslaat, of het gevoel dat het leven saai aan het worden is. Kijk maar eens goed. Want over 100 jaar is het weg. Uw spullen, uw kamers zoals ze er nu uit zien. Uw partner, uw kinderen. En uzelf. Dat wat u ziet is dat wat u heeft. En dat is waardevol. Het is uw leven. U heeft het nu, in uw handen. Het is om u heen. Het zit in alles dat u bent en in alles dat u heeft. Koester het.
Ik wens u en uw naasten toe dat 2015 het jaar wordt waarin u bewuster dan ooit bent van uw sterfelijkheid en van de relativiteit van uw bestaan. Zodat u lééft. Leven tot de dood. Volop.
U kunt hieronder reageren op deze column. Uw reactie stellen wij zeer op prijs!
Print deze pagina